به نقل از «عصر ایران»

رونق کسب و کار جراحان زیبایی ایرانی در دوره کرونا

تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۷۳۶۳۶۷

عمل های جراحی زیبایی به ویژه عمل جراحی زیبایی بینی در ایران در دوره همه گیری ویروس کرونا افزایش یافته است.

به گزارش عصرایران، وب سایت "میدل ایست آی" با انتشار گزارشی در این باره نوشت:

"عسل 21 ساله، مدتها بود که نسبت به بینی خود وسواس داشت، اما تا همین اواخر نسبت به نحوه قضاوت دیگران در برابر عمل جراحی زیبایی خود نگران بود و به همین خاطر راضی نمی شد بینی خود را زیر تیغ جراحی بسپارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او در این باره به "میدل ایست آی" گفت: "من برای مدت طولانی می خواستم برجستگی بینی خود را از بین ببرم، اما همیشه از جراحی می ترسیدم، به ویژه به این دلیل که نمی خواستم همکارانم در محل کارم متوجه شوند. اما در دوران همه گیری کرونا ما دور کار شدیم و به همین دلیل تصمیم گرفتم از فرصت استفاده کنم و کار را تمام کنم. اگرچه هنوز زود است اما فکر می کنم اکنون بینی من زیباتر از قبل به نظر می رسد."

عسل یکی از افراد زیادی در ایران است که از ابتدای همه‌گیری کووید-19 تحت عمل جراحی پلاستیک قرار گرفته است و گزارش‌های یک سال گذشته حاکی است در دوره همه گیری عمل های جراحی زیبایی در ایران رونق یافته است.

جراحی پلاستیک ده ها سال است که در بین جوانان ایران محبوبیت فوق العاده ای داشته است. با این حال از زمان شیوع کووید-19، این روند شتاب جدی پیدا کرده است و تعداد فزاینده ای از ایرانیان علیرغم خطرات بسیار واقعی، به تغییر ظاهر خود علاقه نشان می دهند.

پس از شیوع همه‌گیری کووید-19، این واقعیت که تعداد زیادی از کارمندان دولت دیگر نیازی به حضور فیزیکی در محل کار خود ندارند، دانشگاه‌ها و مدارس تعطیل هستند و همچنین این واقعیت که بسیاری از مردم وقت آزاد بیشتری داشتند، عمل های جراحی زیبایی را رونق داده است.

"محمد علیپور" پزشک فوق تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی در اسفندماه گذشته در مصاحبه با ایسنا 3 دلیل عمده فوق را در افزایش موارد جراجی زیبایی موثر دانسته است.

با گذشت بیش از 6 ماه از آن مصاحبه، پزشکان ایرانی می گویند تعداد عمل های جراجی زیبایی در این کشور همچنان در حال افزایش است.

"علی عطایی" متخصص گوش، حلق و بینی در این رابطه به "میدل ایست آی" گفت: "در ماه‌های اخیر تعداد بیمارانی که به کلینیک من و همکارانم برای جراحی زیبایی مراجعه کرده‌اند، به میزان قابل توجهی افزایش یافته است."

عطایی افزود: " در ماه‌های ابتدایی همه‌گیری که بسیاری از کلینیک‌های جراحی زیبایی تعطیل بودند، عمل جراحی انجام نمی‌دادیم، اما برخی از پزشکان همکار این عمل ها را به صورت مخفیانه در کلینیک خود انجام می‌دادند."

رایج ترین جراحی زیبایی که در ایران انجام می شود، جراحی زیبایی بینی است. با این حال انواع دیگری از جراحی های پلاستیک مانند بزرگ کردن سینه، لیفت ابرو و پلک و جراحی های ترمیمی مانند روش های "کانتورینگ" بدن در حال افزایش است.

کانتورینگ بدن یا پیکر تراشی نوعی جراحی پلاستیک است که هدف آن تغییر شکلِ بخشی از بدن است. این می تواند شامل حذف چربی، تزریق مجدد آن در قسمت های مختلف بدن و تراشیدن استخوان باشد.

الناز 26 ساله اخیرا جراحی بزرگ کردن سینه انجام داده است. او به "میدل ایست آی" گفت: " من همیشه از سایز سینه‌هایم ناراضی بودم و به دلیل سایز کوچک‌شان، بسیاری از لباس‌های زنانه مناسب برای مهمانی‌ها به خوبی روی بدنم نمی نشستند."

او که به عنوان منشی برای یک شرکت تجاری کار می کرد، تصمیم گرفت این عمل جراحی را در طول دوره همه گیری کرونا انجام دهد.

او گفت: "به دلیل دورکاری، کار حضوری من تقریبا به صفر رسید و کاری جز تهیه نامه و ارسال ایمیل های شرکتی از خانه نداشتم. به همین دلیل تصمیم گرفتم این کار را انجام دهم."

یک جراح پلاستیک که خواست نامش فاش نشود، در گفتگو با "میدل ایست آی" دلایل جذابیت عمل های جراحی زیبایی در ایران را توضیح داد.

این جراح گفت: "توجه جامعه به ظاهر فیزیکی شما بسیار بیشتر از قبل شده است و این مشکل حتی در طول دوران شیوع ویروس کرونا بزرگ‌تر هم شده است."

او افزود:" شاید دلایل اصلی این امر باید توسط روانشناسان بررسی شود، اما به نظر من کسالت ناشی از انزوای طولانی در خانه در کنار میل دیرینه برای زیباتر به نظر رسیدن افراد را به این گونه جراحی ها علاقه مند کرده است."

کسب و کار پرخطر

رونق جراحی پلاستیک در ایران جنبه تاریک تری هم دارد.

"بابک سلحشور" یکی از مقامات سازمان پزشکی قانونی ایران، در 27 اکتبر امسال در مصاحبه ای گفت: " به نظر می‌رسد تعداد جراحی‌های زیبایی در ایران بیشتر از میانگین جهانی است. همین موضوع اخیرا منجر به افزایش شکایات قضایی در حوزه جراحی زیبایی شده است و بسیاری از افراد از نتایج جراحی خود ناراضی بوده و از پزشکان شکایت کرده اند."

 

در حالی که سلحشور جزییات بیشتری در مورد تعداد شکایات قانونی علیه جراحان پلاستیک ارائه نکرده است، اما افزایش تقاضا با افزایش اقدامات ارزان قیمت توسط افرادی سودجو که فاقد تخصص یا صلاحیت جراحی لازم هستند همراه بوده است.

یکی از جراحان پلاستیک در تهران که خواست نامش فاش نشود، گفت: "متاسفانه بسیاری از افرادی که متخصص نیستند با تبلیغات اینستاگرامی افراد را فریب می دهند و با ارائه تخفیف آنها را به کسب و کار خود می کشانند، علیرغم اینکه ممکن است سلامت آنها را به خطر بیندازند."

این جراح افزود: " موضوع کلینیک های واجد شرایط و بیهوشی شوخی نیست. اگر فردی که جراحی را انجام می دهد در این حرفه تخصص نداشته باشد، ممکن است جان بیمار خود را بگیرد."

افزایش تعداد جراحی‌های پلاستیک در طول دوران تحریم و مشکلات اقتصادی ناشی از همه گیری ویروس کرونا در ایران برای بسیاری تعجب‌آور بوده است، زیرا اقتصاد ایران تحت تحریم‌های خارجی متلاشی شده است و بسیاری در کشور حتی برای گذراندن زندگی خود با مشکل مواجه هستند.

کاهش ارزش ریال ایران در برابر دلار آمریکا ادامه دارد و تورم هر ماه به رکورد جدیدی می رسد. برای کسانی که هنوز ممکن است وسوسه انجام جراحی پلاستیک داشته باشند، جذابیت روش های ارزان تر بسیار قوی است، اما بالقوه می تواند برای آنها کشنده باشد.

نیلوفر 31 ساله در این باره گفت که قصد داشته "لیپوساکشن" کند، اما پس از مشاهده اتفاقی که برای یکی از بستگانش افتاد، نظرش تغییر کرد.

او به "میدل ایست آی" گفت: "پسر عموی من که 40 سال و دو فرزند داشت، تصمیم گرفت برای از بین بردن چین و چروک های شکم خود جراحی کند. او با وجود اینکه این عمل را در یک کلینیک تخصصی و کاملا حرفه ای انجام داد پس از یک مشکل بیهوشی، پس از جراحی هرگز به هوش نیامد."

نیلوفرافزود:" بعد از گذشت 4 ماه، پسر عمویم هنوز در کما است. او نه مرده است و نه زنده است و پزشکان می گویند که او زنده نخواهد شد."

 

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: عمل های جراحی زیبایی جراحی پلاستیک میدل ایست آی عمل جراحی همه گیری جراحی ها عمل ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۷۳۶۳۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فراز و فرود نوغانداری در گیلان /تجارت پر سودی که از رونق افتاد

ایسنا/گیلان گیلان خاستگاه صنعت نوغانداری ایران بود و پرورش کرم ابریشم و تولید نخ ابریشم در گیلان به حدود ۱۴ قرن پیش بازمی‌گردد. در دوره‌های مختلف تاریخ، تولید و تجارت ابریشم، زمینه‌ساز رقابت‌های مهم سیاسی و نظامی در خطه شمال کشور شده بود. در دوره صفوی گیلان قطب تولید و تجارت ابریشم می‌شود، با انقراض صفویه، نوغانداری افول می‌کند و از میانه دوره قاجار به سمت مدرن شدن می‌رود و تا دهه ۶۰ این روند ادامه داشت.

صدای چرخش دوک نخ ریسی با صدای «فاخته» درهم آمیخته و بانوی خانه، پیله‌های  ابریشم را از هم باز کرده و  با سرعت و مهارت، به نخ تبدیل می‌کند؛ از خاطراتش می‌گوید:« جوان که بودم، با تابیدن و فروش همین پیله‌ها برای خودم کلی درآمد داشتم. تازه ما پیله‌های نُخاله را می‌رشتیم، پیله‌های خوب را می‌فروختیم.

پدر من، چهار تل‌انبار نوغان ( سازه‌های مخصوصی که برای پرورش کرم ابرایشم استفاده می‌شد) داشت، نوغانداری زحمت داشت، ولی درآمدش هم خوب بود. یک تل‌انبار خرج یک عروسی را درمی‌آورد. تل انبار حداقل دو متر بالاتر از زمین ساخته می‌شد، با نردبان از تل‌انبار بالا می‌رفتیم و روزی سه بار گاهی چهار بار، به کرم‌ها برگ توت می‌دادیم. آن زمان برق نبود، شب تاریک، با فانوس می‌رفتیم بالای تل‌انبار تا برگ توت بگذاریم. از اول بهار تا دو ماه کارمان همین بود. بعد از اتمام دوره خواب، بسته به تعداد تل‌انبار، ۱۰روز کج چینی (جدا کردن پیله ابریشم از تل‌انبار) داشتیم.

همه خواهر و برادرها از صبح زود می‌رفتیم برای جمع کردن و پختن پیله‌ها. اگر دیر می‌جنبیدیم، کرم، پیله را سوراخ می‌کرد، باید سریع پیله را می‌انداختیم در آب جوش و نخ می‌گرفتیم. هرکدام خوب بود، می‌فروختیم و هر پیله‌ای  که ضعیف‌تر بود، با دوک دستی برای مصرف خودمان نخ می‌رشتیم. با این نخ لباس می‌بافتیم، چادرشب می‌بافتیم برای دوخت خیاطی استفاده می‌کردیم. خلاصه نوغانداری همه‌اش سود است، اما به شرطی که خریدار باشد. »

نقی کاظم نژاد، یکی از تولیدکنندگانی است که هرسال تل انبار  می‌گذار و می‌گوید: «من از بچگی در این باغ توت بزرگ شدم. آن زمان از جاده اصلی چمخاله تا روستای یعقوبیه، درخت دیگری جز توت نبود. دو ماه بهار اقتصاد این منطقه با نوغانداری می‌گذشت. نوغانداری دیگر صرفه اقتصادی ندارد. ابریشم هم مانند کنف از بین رفته، بچه که بودم، تولید کنف را توسط پدربزرگم دیده بودم.  گیاه کنف را لای گل و لای می گذاشتند و طی فرآیندی از آن نخ  می‌گرفتند.»

از میان باغ توت به سمت تل‌انبار می‌رویم و او شیوه نوغانداری را توضیح می‌دهد: «طول نوغانداری حدود ۳۵روز است. هفته اول اردیبهشت که تمام شد، تخم را به صورت جعبه‌ای از اداره نوغان می‌خریم، اتاق را تا ۲۵ درجه گرم می‌کنیم. در مدت دو تا سه روز لارو بیرون می‌آیند. سپس، برگ توت دادن را روزی سه بار شروع می‌کنیم. ۱۰ روز بعد کرم‌ها را می‌آوریم روی تل‌انبار؛ تل‌انبار باید از سطح زمین بلند و زیر آن خالی باشد تا هوا جریان پیدا کند. بعد از این، برگ توت خوردن بیشتر می‌شود. نوغان، سه تا چهار مرحله خواب دارد.

خواب اول بعد از سه روز، یعنی سه روز پیوسته برگ می‌خورد، سپس۲۴ ساعت هیچ برگی نمی‌خورد. ما می‌گوییم خوابیده است. بعد تغییرشکل می‌دهد که ما نوغاندارها می‌فهمیم. دوباره برگ دادن را شروع می‌کنیم. مرحله دوم هم سه روز است. خواب سوم ۴۸ ساعت است. یعنی سه روز می‌خورد ۴۸ساعت می‌خوابد. بعد از خواب سوم، روی تل‌انبار گیاهان کرف می‌ریزیم تا کرم موقع تنیدن، تار خود را به برگ‌های کرف مستحکم کند. بعد از تنیدن پیله هشت تا ۱۰ روز صبر می‌کنیم، سپس کج‌چینی شروع می‌شود و پیله‌ها را پخته و نخ می‌گیریم. قبلا تخم ژاپنی، کره‌ای، ایتالیایی و حتی برزیلی بین نوغانداران توزیع می‌شد. تلفاتش کم بود، بازدهی بالا. تخم خوب نباشد، هم ضایعات دارد و هم تلفات. کیفیت ابریشم تولید شده هم پایین می‌آید. »

بر اساس منابع مکتوب، پرورش کرم ابریشم و تولید پیله و نخ ابریشم در گیلان به حدود ۱۴ قرن پیش بازمی‌گردد و گیلان خاستگاه صنعت نوغانداری ایران بود. در دوره‌های مختلف تاریخی، تولید و تجارت ابریشم، زمینه‌ساز رقابت‌های مهم سیاسی و نظامی در خطه شمال کشور شده بود. در دوره صفوی گیلان قطب تولید و تجارت ابریشم می‌شود و بازرگانان اروپایی از مسیر دریای کاسپین، وارد ایران می‌شوند و ابریشم گیلان مهمترین کالای تجاری بازارهای ایران بوده و نقش پررنگی در اقتصاد دولت ایفا می‌کرد.

سود حاصل از تجارت ابریشم، مهمترین عامل توجه دربار صفویه به گیلان می‌شود. به نحوی که تا پیش از صفویه، گیلان توسط حاکمان محلی اداره می‌شد ولی شاه عباس صفوی، گیلان را ضمیمه دولت مرکزی کرد تا سود حاصل از تجارت ابریشم به دربار صفوی برود. با انقراض صفویه و آشوب‌های داخلی، تولید ابریشم نیز دچار افول می‌شود. در دوره قاجار، بیماری موسوم به «پبریم کرم ابریشم» از یک سو و سیاست‌های استعماری، باعث رکود نوغانداری در گیلان می‌شود.

از نیمه دوره قاجار و با سفر شاهان قاجار به اروپا، تلاش برای استفاده از الگوهای مدرن برای توسعه نوغانداری آغاز می‌شود و « به دستور میرزا تقی خان امیرنظام»، تعدادی از هنروران ابریشم کاشان برای آموزش علمی ابریشم بافی راهی استانبول می‌شوند. در گیلان نیز مدارس ابریشم زیر نظر استادان فرانسوی تاسیس و کارخانه ابریشم‌کشی امین‌الضرب در رشت راه‌اندازی می‌شود. این تلاش‌ها سبب شد تا در اواخر قاجار تمایل به مدرن شدن در زمینه ابریشم نیز تاثیر گذار باشد، تا جاییکه آموزش نوغانداری جزء برنامه‌های آموزشی نخستین مؤسسه آموزش کشاورزی کشور (مدرسه فلاحت در کرج) قرار گرفت.»

مدرن کردن صنعت نوغانداری در دوره پهلوی شتاب بیشتری می‌گیرد و با دعوت کارشناسان ژاپنی از سوی دولت، اقدامات موثری در اصلاح باغ‌های توت و مزارع پرورش کرم ابریشم انجام می‌شود. این روند تا  دهه ۷۰ ادامه می‌یابد اما عوامل متعددی از جمله، عدم کنترل واردات نخ ابریشم، خصوصی‌سازی کارخانه‌های ابریشم کشی، عدم حمایت از بومی‌سازی فناوری تولید تخم نوغان هیبرید و... کمر صنعت هزار ساله نوغانداری گیلان را می‌شکند.

برای نسلی که دوران شکوفایی نوغانداری گیلان را ندیده است، تصویرسازی ذهنی باغ‌های توتی که در سفرنامه‌های دوره قاجار توصیف شده، شگفت‌آور است. به عنوان نمونه، «کلاویخو» فرستاده پادشاه اسپانیا (۱۴۱۲ م) درباره ابریشم گیلان می‌نویسد:« همه گونه ابریشم و پارچه ابریشمی آن به سلطانیه و از آنجا به دمشق و دیگر قسمت‌های سوریه و ترکیه صادر می‌شود.» و یا «جوزافا باربارو» (۱۴۱۳-۱۴۹۴ م) سفیر ونیز در سفرنامه‌اش می‌نویسد:« در طول کرانه دریای کاسپین شهرهای بسیاری را دیده‌ام که بهترین پارچه ابریشمی را می‌بافتند.» همچنین، «نیکلا شانسون» فرانسوی در دربار صفوی، به نقش ابریشم گیلان در اقتصاد ایران و دربار صفوی اشاره دارد و می‌نویسد: «گمرک گیلان برای شاه هشتاد هزار تومان که سه میلیون و شش صد هزار لیو می‌شود، عایدی فراهم می‌کند.»

از این دست گزارش‌ها کم نیستند و برای نسلی که صنعت پرسود نوغانداری را ندیده، تصور اندازه و حجم۴۲۳ هزار مَن کلاف ابریشم سفید سخت است. (هر من معادل ۳کیلوگرم است) سخت است تصور کنی، تولید ۱۰۰۰ بقچه ابریشم در ایران عصر صفوی یعنی چقدر!  ابریشمی که ۸۰ درصد آن توسط مردم گیلان تولید می‌شد (سید رحمان حسنی، ابریشم در عصر قاجار و تجارت آن از طریق دریای خزر)

 زمانی گیلان بخاطر تولید ابریشم، «دارالمنفعت» نامیده می‌شد و شهرستان‌های لاهیجان و لنگرود بیشترین سهم تولید را داشتند. شهرستان  لنگرود در دهه‌های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ خورشیدی بیشترین مشارکت در تولید پیله را داشت و پس از آن شهرهای لاهیجان، شلمان، آستانه اشرفیه، رشت، صومعه سرا، فومن، شفت، بندرانزلی و تالش در پرورش کرم ابریشم فعال بودند. (پیشین)

در حال حاضر نوغانداری افتان و خیزان به حیات خود ادامه می‌دهد و معدود نوغانداران، با تل‌انبارهای محدود به شیوه سنتی نوغانداری می‌کنند. افول نوغاندرای نیاز به آمار و ارقام ندارد و از ویرانه‌های کارخانه ابریشم‌کشی شادروان امین‌الضرب در شهر رشت، ساختمان متروکه اداره نوغان لنگرود و کارخانه ابریشم‌کشی تعطیل شده موسوم به «فلاطوری» لاهیجان - که توسط یک شرکت یونانی تاسیس شده بود و باغ توت «پرنیان »شهر صومعه‌سرا - که متروک شده است- وضعیت نوغانداری گیلان آشکار است.

ساختمان مخروبه کارخانه ابریشم‌کشی امین‌الضرب در شهر رشت

انتهای پیام